Terug op de basis

Terwijl ik vanochend m'n tweede kop thee nam, was ik nog steeds bezig met het comprimeren en upload klaarzetten van filmpjes. Het ontbijt was stevig en werd, tegen de afspraak in, reeds om 08:15 bezorgd. Een mix van warme aardappelen vermengd met....vlees, uiteraard. Ik merk dat de verandering van spijze, invloed heeft op de aard en omvang van mijn stoelgang. Maar dat terzijde, want jullie vergapen jullie aan kerststollen en appelflappen.

Om 09:00 stipt stonden de directrice + tolk (jonge meid, vloeiend Engels) + chauffeur voor de deur. Ik hoefde geen school te zoeken. Via de stille tamtam wisten ze waar ik verbleef. Iedereen hier in deze autonome republiek Yakutia (ook wel Sakha genoemd) weet alles, behalve ik. Ik ben het estaffete stokje en ga van de ene hand in de andere, niet wetend waar naar toe.

Dit keer naar een school, 2 km hier vandaan. Buiten was het -50 graden volgens de digitale thermometer op straat. Mijn Big Bazaar thermometertje staat al een paar dagen op consequent -40. Ik vrees dat het thermometertje vastgevroren is. Gebeurt wel vaker bij metingen. Hoe dichter bij de extreme grenswaarden, hoe onnauwkeuriger de meting wordt. Als mijn auto heel zachtjes rijdt, heeft de snelheidsmeter dat niet in de gaten.

In het bijzijn van het drietal tegen de computer gezegd dat 'ie gewoon moet doorwerken gedurende mijn afwezigheid. En dat heeft 'ie keurig gedaan. Er staan weer enkele videos op de site.

Begonnen, uiteraard, met gebruikelijk welkom: kopje thee in de hal, pannenkoekje en boter en vet. Ondanks net genoten ontbijt toch weer thee en pannenkoekje. Rondleiding door de school. is er neergezet in 2003 en al behoorlijk in verval geraakt. Scheve muren, zwevende vloeren, toiletten die met plakband en vliegertouw functioneren. Gebruik vooral de emmer die er naar staat, want de hoeveel het spoelwater uit de stortbak volstaat bij lange na niet.

Twee uur lesgegeven. Leuk en opvallend was wel dat deze leerlingen er meer moeite mee hadden dan op de andere scholen. Ook spraken de leerlingen nagenoeg geen woord Engels, hetgaan de zaak wat tager maakte. Ondanks perfecte tolk.

Na de lunch (soep, vlees, aardappelen, worteltjes en rijst) naar de rivier gegaan....hobbel de bobbel. Een van de leerkrachten had zich vermomd als sneeuwman (eigenlijk: Koning van de koude). Ik kreeg terplekke een door hem gesigneerde oorkonde. Dat ik bij -50 gragen in Oymyakon ben geweest. Ik zal het certificaat toevoegen aan Mijn Bardo en op Linked In toevoegen als bewijzen van kwalificatie.

De studenten zijn op vrijwillige basis (zondag) naar school gekomen. 's Middags had ik een bak vol studenten (20 stuks) en heb hun breinen alle hoeken van de kamer laten zien. Studenten enthousiast en zo ook de schoolleider. Of ik aub weer terug wil komen.

Morgen een 'rustdag', d.w.z. er ligt geen officieel programma. Kan dus werken aan colleges die ik komende week in Yakutsk ga geven aan gymnasium docenten (...en dat zijn ook hier slimme en kritische klanten...). Ook tijd voor uploaden van beeldmateriaal en wat experimenten: T-shirt wassen en buiten te drogen hangen; warm water werpen versus koud water werpen. Verder in het zalig zachte bed, met behaaglijk dekbed verder lezen in geinig boek met als titel: "Het beste verkochte boek ooit*, *met deze titel"; over hoe cijfers ons leiden, verleiden en misleiden.

Ben blij met de internet verbinding, hoewel er uiteraard nog heel veel meer te vertellen valt. Helaas gebeurt er teveel om te onthouden, en realiseer ik me dat uiteindelijk ik ooit weet dat ik in Siberie ben geweest. Maar verdere details zullen vervagen.

Zoals ik er ook tegenop zie om terug te komen naar NL. "En Ton, vertel..., hoe was het?". Als ik dan ga spreken, ga ik gelijk selecteren van wat ik later nog zal blijven onthouden. Door iets te rapporteren, filter ik andere zaken weg; als een vlakgummetje worden andere belevenissen tot de niet meer te achterhalen eeuwigheid verbannen.

Beetje filosofisch aan het worden. Beter om aan het werk te gaan.

P.s: Morgen staat wel op het programma een door de gemeente Oymyakon georganiseerde bijeenkomst voor alle bewoners. De toeristen in het dorp (een paar Chinezen in Datscha naast me, een Tsjech en de 'dame met de rode jas' zijn gevraagd een speech te verzorgen voor de inwoners. Ok, doe ik wel. Heb voor hetere vuren gestaan.