Ik ga ontbijten...

Gewoon weer zo'n klein dingetje. Ik ga zo naar beneden om een hapje te eten. Dat gaat aldus in z'n werk.

Vanuit de lift (ik zit 6 hoog) loop ik naar de receptie. Ik meld me en laat m'n kamernummer zien (603). De receptioniste noteert het nummer op een roze briefje, iets groter dan een postzegel. Met dat snippertje loop ik naar de ontbijtzaal. Nog geen 20 meter verder. Afgezien van een enkele verdwaalde buitenlander is daar niemand. Behalve dan een trouwe functionaris die wacht...en wacht..en wacht. Ik loop naar de man toe, overhandig hem het snippertje dat ik zojuist van z'n collega heb gekregen (....hij heeft het gewoon kunnen zien...) en ik krijg een tafeltje toegewezen.

Dit land blijft me aangenaam verbazen.

Overigens behoorlijk koud vanmorgen. De thermometer staat op -37, terwijl het gister behaaglijk -28 was.

Opmaken voor laatste lesdag. Dit keer met docenten en studenten van gymnasium. Heb aan de hand van boekje Ei van columbus wat kwesties in elkaar gezet.

Plannen voor zondag en maandag heb ik niet. Maar wat ik niet heb, wat ik niet weet, betekent nog niet dat het er niet is. Zo bleek me keer op keer laatste twee weken.