Dacht twee dagen 'rust' te hebben...

Nou, dat viel tegen.

Van rust is geen sprake, en ik vind dat geen probleem. Het is gewoon leuk om al die studenten en leraren te ontmoeten.

Na de laatste twee dagen 'college' te hebben gegeven, werd ik gisteren aan het eind van de dag gevraagd of ik aub ook vandaag langs wilde komen op het Nationaal Gymnasium. Van diverse scholen waren leerlingen en studenten verzameld die me wilden ontmoeten. Of ik iets speciaals moest doen? Ik bedoel, waar moet ik me op voorbereiden?

Geen zorgen, 'you will see'....

Vanmorgen om 10:00 AM opgehaald door één van de ouders van een leerling. Per app had ik de naam doorgekregen. Ivan Ivanowitsch. Doet me denken aan oud balalayka liedje 'Kom Ivanowitsch, speel de babalalalayka, morgen komt de troika en ga je van ons heen'.

Met studenten en docenten gechat over van alles en nogwat. Reuze gezellig en informatief. Veel vertaal computers op de iPhones en Androids.

Uitgebreide maaltijd verzorgd door ouders en oma's. Oprecht heerlijke taartjes gegeten, en, uiteraard stukken vlees van een veulen van Siberische pony. Niet mijn smaak, maar wel beleefdheidshalve gegeten. 

In het kader van technieklessen leren de studenten ook locale ambachten. Eén ervan is het smeden van de Humus, de mondharp die ik al zovaak had gehoord. Nu van dichtbij bekeken en zelf uitgeprobeerd. Lukte niet goed. Zie videotje ervan.

Dezelfde smid was ook gecertificeerd messen maker. En de orginele Yakuti messen zijn echt scherp, hard, duurzaam en ambachtelijk gemaakt. Omdat ik net te horen had gekregen dat mijn 5 daags verblijf in dit **** hotel volledig werd betaald door de school, besloot ik, als souvernier,het mes van de man te kopen. In plaats van de gerbuikelijke 70.000 hoefde ik alleen de helft te betalen. Ik heb de messen inderdaad in de winkels zien liggen voor astronomische bedragen.

Maar...omdat ik m'n verblijf in Oymyakon net had afgerekend met Natalia, had ik m'n daglimiet bij de pin-automaat bereikt. En ophogen van het daglimiet  bleek niet mogelijk. Morgen nieuwe kansen. 

Verder zaken.....

- een bezorgde dame ging m'n bloeddruk opmeten. Gewoon, ramboem, opstropen dat shirt, niet zeuren, want we willen wat weten. Ze maakte zich zorgen omdat één van m'n ogen nogal rood was. (heb al een paar dagen last van een strontje in m'n oog). En shampoo is ook niet goed voor m'n ogen.

- bloeddruk bleek veel te hoog. Maar, om te checken, ging ze ook haar eigne bloeddruk opmeten. Ook veel te hoog. Dus...maar één conclusie mogelijk: het apparaat deugt niet, volgens haar. (...of we hebben beiden hypertensie...kan natuurlijk ook, toch?)

- terug in NL moet ik weer naar Naturalis. Prokopy, de geoloog die me vorig jaar een stuk mammoet gaf, liet me vandaag een serie stenen, of beter, versteende objecten bezorgen. Met een brief erbij.  Twee uur later mail van Porkopy in het Russisch. Ben blij met de dames van de receptie die alles voor me vertaald hebben.

- morgen uitgenodigd door ouders van één van de studenten om kerstfeest te vieren (7 januari is kerst voor Russisch Orthodoxen). Tuurlijk, waarom niet? Dus morgen weer iets doen wat ik nog nooit heb gedaan in de laatste 60 jaar. 

- morgenavond afsluitend eten met Pavel en Natalia, ergens in een Armeens restaurant.

- of aub gewoon wil blijven. Als docent wiskunde, Engels en/of Natuurkunde. 

Dat laatste is me bijna overal gevraagd, maar ik kan nog niet inschatten hoe serieus ik de vragen moet nemen. Vandaag werd ik wederom gevraagd door een dame die naast me zat. Bleek het een soort wethouder onderwijs was van deze stad. 

Heb er nog steeds moeite mee om de juiste inschatting te maken van de mensen die naast me zitten. Maar, hoe dichter ze naast me zitten, hoe hoger in de ladder. Hoezeer het ook leuk lijkt om als 60 jarige een jaartje in Yakustk en omgeving te zijn om les te geven, het heeft nogal wat consequenties...... voor mij prive en voor Mondriaan. 

Heb verteld dat het boeiend is om over na te denken en dat zij de eerste is die m'n antwoord te horen krijgt. Moet morgen met Pavel en Natalia de gestele vragen maar eens op waarde inschatten.

Altijd op je hoede blijven, want sommige dingen zijn echt, en sommige dingen zijn beleefdheidsdans. In Nederland snap ik dat spel, maar hier heb ik het als onnozel, nog onvoldoende in de gaten. Cross Cultural Understanding....... lastig, maar wel boeiend.

Tot zover maar weer.

(sorry voor spelfouten, maar heb geen zin om alles na te gaan lezen...)