-48

Zojuist aangekomen in Oymyakon, heeeeeel ver weg van de bewoonde wereld. De reis hier naar toe begon gisteravond. Ik werd vanuit het dorpje met het toilet buiten (....naam zoek ik later wel eens op) gebracht naar het bijscholingsinstituut. Daar even gewacht  op het vervoer. Maar, om mij niet te laten vervelen, kreeg ik een rondrit door het dorp aangeboden, inclusief rondleiding door plaatselijke bibliotheek en theater. In het theater waren de voorbereidingen voor oud jaars feest al in volle gang.

Eenmaal terug op het instituur bleek dat m'n vervoer 2 uur vertraagd was. Om het ongerief te compenseren werd ik in een datcha ondergebracht en vermaakte ik me met onverstaanbare felle debat programma's. Na een uur werd me een zak bezorgd met vlees, kaas, brood en water.

En nog een uur later werd ik opgehaald omdat de bus was aangekomen. Ik werd naar de bus gebracht. Bleek nog geen 100 meter verder te zijn, maar bij min 35 is elke taxirit welkom. Het was bij de school waar ik daags ervoor had lesgegeven en boeidende gesprekken had met docenten Engels en Wiskunde. Op het moment dat ik naar de bus liep (...ik noem het een Stalin-busje...hoog op de poten...solide als een tank ...comfort....(dat is voor de bourgois)..niets dus) stapte de plaatselijke kerstman uit. Niet onze hohoho en jingle bells, maar een heus monster, getooid met veel sneeuw en ijs. Een fraai kostuum.

Leerkrachten van de school dwongen me mee te gaan naar binnen (...wat daar zaten alle kinderen even recht...mischien heeft u wel even tijd...voordat u naar Oymyakon reist..). Een drukte van jewelste, en voor pubers de gelegenheid om met fraaie uitdossing de ander te imponeren. Omdat ik voor veel kinderen inmiddels een bekend gezicht was, moest ik weer op de foto. Niet één keer, maar tig keer achter elkaar. Mijn mede passagiers, die ook naar de school waren gekomen, snapte deze aandacht niet. Heb het later in het holst van de Siberische nacht uitgelegd.

Ne vertrek is de Sneeuwman nog even bij een gezin langs geweest. Van baby in de poepluier tot overgrootouders en alle schakeringen tussen in. Bekende spanning bij de kleintjes, schrik en tranen bij de allerkleinsten.  En uiteraard stond er een rijk bedekte tafel klaar: vlees, kaas, vis, salade van peren, bananen en manderijntjes. En uiteraard soep vooraf.

Voordat ik verder schrijf, even dit verhaal op de site zetten. Kijken hoe snel het gaat. Want uploaden van videos wil nog niet lukken. 

En voor de mensen die graag de filmpjes willen zien, een troost. Ik heb heel veel materiaal. Ik ga de files comprimeren tot < 500Mb. Alleen dan kan ik ze op de site zetten. Ben 's avonds bezig geweest met het comprimeren van opnames en 'up-load-gereed' zetten. Zodra ik in Yakutsk terug ben, ik verwacht 3 januari, en als ik dan in Tygyn Hotel ben, dan stuur ik alles op. Ging vorig jaar ook goed.

Maar nu eerst deze text als test het heelal in slingeren.

(en ja, de titel geeft de actuele temperatuur aan)