Het zit erop... dank aan allen.

Beste studenten, collega, familie, vrienden en onbekenden,

Het zit erop. Op dit moment zit ik bij een “Surf ‘n’ Fries”  op het vliegveld in Moskou wachten op laatste stukje terug naar Amsterdam.

“Een man, een jas, een verhaal” komt tot een einde.

Vanmorgen om 10:00 uur vertrokken, 7 ½ uur in het vliegtuig gezeten, en het nu is het  hier 12:11. Opvallend was dat de zon niet hoger kwam te staan. Steeds als de zon weer een stukje was opgekomen, waren wij in het vliegtuig weer een stukje verder.

Om buiten een sigaretje te gaan roken…en daarna inchecken op vlucht naar Amsterdam… heb ik m’n riem 4 x afgedaan, schoenen aan-en weer uit, aansteker en losse muntjes in een bakje, uitleggen dat die GoPro met stick geen gun is, etc etc.

Maar het allerergste was…. die dames…..met zo’ mooi gezichtje…..maar waar ondertussen geen enkel teken van leven achter zit. Ze spreken geen woord Engels, zijn chagerijnig, commanderen alleen maar, wijzen reizigers met handgebaren weg, en laten me tot overmaat van ramp me, binnen een afstand van 10 meter, nog een keer m’n schoenen + riem uitdoen. TERWIJL ZE (hele harde vloek) TOCH NET HEEFT GEZIEN DAT HET LAMPJE GROEN WAS!!!! GRGRGR.....

M’n handbagage is in Jakoetsk in zo’n metalen mandje gelegd en het paste. Bandje erom heen. Klaar. ... Niet dus...Acht uur later…in Moskou…zelfde bagage…. weer opnieuw passen…. (ik zeg niets….(heel verstandig, ton)…..maar denk ondertussen wel heeeeeel veel.

Geachte heer Poetin, beste Vladmir,

Wat fijn dat je tijd heeft kunnen vinden deze openbare brief te lezen. Ik neem aan dat je door luistervinken op de hoogte bent gebracht van m'n activiteiten afgelopen weet. Maakt niet uit, in de mei-vakantie: Datscha dagje bijpraten?

Met veel plezier en genoegen heb ik kennis gemaakt met het land waar jij al behoorlijk wat jaartjes het bewind voert. Het voorzieningenniveau is geweldig gestegen, overal bars, pin machientjes, shopping centra, huizen die er goed uitzien....…en bovenal intens openhartige en vriendelijke mensen ontmoet. Geen vervelede thema’s over vliegtuigen die uit de lucht vallen, of schiereilanden die van bewindvoerder veranderen.

Niets van dat al. In plaats daarvan veel grappen, grollen, wodka en bier. En…hoe lokaler het bier, des te groter het plezier.

Heb in jouw land alles kunnen doen wat ik wilde. En vooral in de burgerlijke en particuliere sector: niets dan lof!!!!

Nog wel ff een suggestie: een reiziger is per definitie onschuldig, tenzij het tegendeel is aangetoond. Vladmir…, vertel die meiden achter die glazen hokjes, en bij die rolbanden met bakjes, dat hun salaris wordt betaald vanuit de binnenkomende Valuta. En dat deze meiden wel de eerste, en de laatste indruk geven aan de bezoekers van jouw land. En neem dan ook ff contact op met die meiden van Aeroflot.

Tot slot, sterkte met de verkiezingen. Maar dat hoeft voor jou geen probleem te zijn..toch?

“Een man, een jas, een verhaal”

Een verhaal dat hier in Moskou vandaag eindigt. Dit was het laatste reisverhaal. Inmiddels 202 trouwe volgers en nog veel meer kijkers. De statistiek op de achtergrond laat zien 1419 pagina weergaven alleen al gisteren. En dat zijn niet alleen studenten, maar ook mensen die reageerden nav de media berichten.

De vraag werd gesteld of ik de verhalen in het Engels wilde schrijven, zodat de Jakoeti het ook kunnen volgen.  Heb beleefd het verzoek afgewezen, onder het motto dat het morgen stopt met de verhalen. Dit site blijft nog wel tot half april (??) in de lucht, en dan gaat de stekker eruit.

Gisteren afscheidshapje met nieuwe vrienden.

De Mondriaanklok (bekdankt Hans; batterij bleek leeg) komt te hangen in de gang van de school. Daar hangen toch al een aantal klokken met de tijden van de diverse steden in Rusland….. dus kon de Nederlandse tijd er ook nog wel bij. Laat de leerlingen maar uitrekenen/opzoeken hoe dat zit.

En ik, ik kreeg van de medewerker namens de Minsister van Onderwijs ter plekke, een prachtig pen in een doosje. Ach, het gaat om het gebaar. Maar deze medewerker was blij met de positieve media aandacht ter plaatse.  Terwijl ik echt niets heb gedaan. Behalve ‘no’ gezegd op de vraag of het een probleem is om er een journalist te laten meelopen.

Wat de volgers hebben kunnen lezen / zien is een fractie van wat ik heb beleefd, gedacht en ontdekt. Het kan niet anders,… ondanks internet en GoPro.

Zoiets had ik nog nooit gedaan. Dank aan ieder die me wist te inspireren met vragen, gesprekken, hyptheses etc etc.

Tot zover,

en graag tot maandag, wat betreft studenten en collega’s.

Maar uiteraard eerst om 08:00 extra curriculair contemplatief overleg binnen een interdiciplinaire vakgroep, weer of geen weer.