Kleine zaken.....die toch vermeld moeten worden

Inmiddels weer terug op Sherematjvo, dit keer in terminal 3. Brand new. Alles glimt je tegemoet, en er is niet bezuinigd op vierkante meters. Ik sjouw me een breuk met m'n handbagage en m'n jas.

Liefhebbers van dure luxe merken kunnen zich hier vergapen aan spulletjes, jasjes, hemdjes en automobielen. En de geuren van al die duizenden tax-free parfurms, elk met eigen karakter, vermengen zich tot een scherpe penetrante lucht. Ik sluit niet uit dat ik na verloop van tijd begin te hallicuneren.

Kleine dingen zijn me opgevallen.

Ik rekende een lichte lunch af. Ik moest 1350 Roebel betalen. Ik overhandigde de ober 2000 Roebel, en liep met hem mee naar de kassa. De kassa stond op een smalle balie, een balietje als het ware. En achter de balie zat een dame met strenge blik. Daar hebben vele dames hier last van. De ober stopte de 2000 Roebel in een metalen bloempotje, deed het bonnetje erbij, en gaf het aan de dame achter de kassa. Zij tikte e.e.a. in de kassa, waarop de kassamachine duidelijk maakte dat er 650 Roebels terug betaald moesten worden. Het chagerijnige mens past 650 Roebel af, en deed dat, samen met een bonnetje uit de kassa, dit keer in een ander metalen bloempotje. Gaf het aan de ober, en daarna kreeg ik het onmiddellijk van de oberj.

Dit alles speelde zich af op minder dan één vierkante meter. We waren met z'n drieen, en gaven geld aan elkaar heen en weer. Heb er verder niets van gezegd. Maar deze handeswijze is ongetwijfeld een geniale oplossing voor een volstrekt onbekend probleem.

De metro...een genot om twee uurtjes in te zwerven. Roltrap fanaten zeg ik: kom en geniet. Omhoog en weer omlaag. Prachtig.

Ook mooi is de één minuut frequentie waarmee wordt gereden. En niet zomaar 'gereden'. De treinstellen scheuren met een bloedgang door de krochten van Moskou, remmen als een gek en gaan weer verder. Rammelkasten, dat zijn de wagons. En dat terwijl de machinist(e) half stoned voor zich uit zit te kijken.

Het is weer gelukt een betere stoel te krijgen. Aan het gangpad, helemaal vooraan bij de grens met business class.

En dat roken afgeschaft is in vliegtuigen kan ik me goed voorstellen. Maar Aeroflot heeft besloten alleen nog maar water en frisdranken te serveren.  Dus....straks voor vertrek,  een Schots drankje kopen.

Ik heb slaap en ga het nog behoorlijk druk krijgen.

Groet, en volgend bericht komt van 7.500 km verderop.